درباره من
دختری از افغانستانم. سالهاست که آواره ای جهان در ایران ام. فرصت تحصیلات عالی نداشتم ولی خواندن و نوشتن را بلدم. اگر وقت داشته باشم کتابهای مورد علاقه ام را مطالعه می کنم. برادرم پایم را به اینترنت باز کرده است به اندازه ای که مامانم (همان مادر جان خودمان) اجازه بدهد به این دنیای شگفت مجازی خیلی با احتیاط گشت و گذار می کنم. مهمترین دغدغه ام بهبودی وضعیت کشور عزیزم افغانستان می باشد زیرا آوارگی و غربت سخت تر از آن است که فکرش را بکنید. پس از وصل به اینترنت اولین کاری که می کنم جستجوی آخرین اخبار کشورم می باشد تا شاید خبری امید وار کننده ای را پیدا کنم که بهانه ای برای قناعت دادن مادرم جهت برگشت به کشورم باشد اما رسیدن به این آرزوی شیرین در این سه سالی که پا به اینترنت گذاشته ام هر روز دور تر از دیروز به نظر می رسد.
از همه شما دوستان عاجزانه می خواهم دعا کنید خدای مهربان آرزوی همه کسانی را که در انتظار دیدن وطن خود به سر می برند زودتر برآورده نماید.
وبلاگم موضوعی خاصی ندارد. در واقع اینجا پناهگاهی منه. وقتی خیلی دلم می گیره هرچه دل تنگم خواست از همه جا و همه چیز کپی می کنم تا کمی خودم را سرگرم کنم. خودم چیزی ندارم بنویسم. چه بنویسم؟ مثل خیلی ها نوشته های رمانتیک دیگرا رو بدون ذکر منبع کپی کنم که بازدید کنندگان فکر کنند مال خودمه؟ اصلا کی وقت می کنم چیزی بنویسم؟!
مطالب و عکس هایی را که کپی کرده ام جدی نگیرید بیشتر برای تمرین است. می خواهم ترفند های وبلاگ نویسی را یاد بگیرم. از همه مهمتر جنبه ای سرگرمی هم دارد تا دردهای عمیقی رو که از آوارگی و بیچارگی مردمم در دل دارم و احساس غربت و بی کسی را که در اثر بی غیرتی و بی کفایتی حاکمان و سیاست مداران کشورمان به من دست می دهد برای لحظه ای فراموش نمایم!
از همه ی دلای مهربون و پاکی که با نظرات مفید و دلگرم کننده شون برای بهترشدن مطالب وب، همکاری می کنند واقعا ممنونم و از توجه و تشویق تون حسابی خوشحال و امیدوار می شوم.
اگر مرا لینک کردید حتما خبرم کنید تا شما را نیز لینک کنم. بعضی کارای حرفه ی وبلاگ را داداشم(منظور همان برادر خودمان است) انجام می دهد. معلوم است که پیامهای نامربوط حذف می شود.
یاد داشت های تازه را در صفحه اول وبلاگ بیبینید.
ادامه...
آمار : 3225436 بازدید
Powered by Blogsky
آواره
دیشب که یک آواره در پایانه جان داد
یک سوژه بی شک دست عکاس جوان داد
هی حرف پشت حرف جنجالی به پا شد
هی عکس پشت عکس دست عابران داد
عکس کودک آواره از: مشرق نیوز
تقدیر شومی بر مدار شب رقم خورد
انگار سرمایی مضاعف بر خزان داد
یک زن نگاه کودکش را دورتر کرد
وقتی که اشکش لحظه ای او را امان داد
راننده ای از دور با فرضیه هایش
افسانه ای مبهم به خورد این و آن داد
معتاد یا بدکاره، مجنون یا فراری
این صحنه را اخبار یک لحظه نشان داد
حالا چه فرقی می کند یک مرد یا زن
این واقعیت شهر را یکجا تکان داد
یعنی به وجدان های بی دردی که خوابند
گاهی تلنگر یا تکانی می توان داد
شعر از: پوریا بیگی
سلام به شما دوست صمیمی امیدوارم که حالتان خوب باشد با اندک مطلبی تازه به روز هستم خوشحال خواهم شد که به کلبه تنهایی من هم سری بزنید
سلام دوست عزیز
وب جالبی داری
موفق باشی
خوب، امیدوارم که فرصت بدست آوری
راستی بخشش باشه نام تان را اشتباه نوشتم؛
"ملکه"؛ نام قشنگی هم داری
موفقیت برایت آرزو دارم ملکه جان.
سلام ملکه جان
خیلی از نوشته هات و وبلاگت خوشم اومد
چقدر این شعر زیباست ازت خواهش می کنم بازهم اینگونه اشعار در شعرت پیدا باشد
حکیمه جان سلام من را هم بپذیر
وبلاگ قشنگ ات را باز کردم و در نگاه اول چشمم به ستون سمت راست افتاد تا آخر خواندم، یعنی آنقدر کشش داشت که ادامه دهم، قلم روان و احساسی قشنگ داری و نیز داداشی خوب و مهربان که معلومه خیلی رفیق و صمیمی هستید و اینکه عشق وطن را هم داری خیلی زیباست اما یادآور شدی که وبلاگت موضوع خاصی را دنبال نمی کنه، بعدش مروری کردم به مطالب این صفحه حیفم اومد که این قلم روان و این حس زیبا تولید کننده نباشد با توجه به مطالعه ای که داری می تانی خودتت هم بنویسی و قشنگ هم می تانی بنویسی از همین جنس که در معرفی خودت نوشته ای بنویس تا عطش خوانندگانی را که دنبال یک مطلب خوب می گردند بر طرف کنی و لزومی هم نداره که مطالب ات فلسفی، اجتماعی و ... باشد همین نوشته های ساده گاه در حد یک پاراگراف یا جمله خیلی موثر تر می تواند باشد.
عاجزانه برایت بگویم که من به تبادل لینک چندان اعتقاد ندارم باز هم به نوشته هایت سر خواهم زد.
توفیق نصیب تان باد
سلام نظری عزیز! زنده باشی.
شاید باورش برای شما سخت باشه اگه بگم فرصت نوشتن را اصلا ندارم. در زمانهای دل تنگی اینجا تنها خودمو سرگرم می کنم...