درباره من
دختری از افغانستانم. سالهاست که آواره ای جهان در ایران ام. فرصت تحصیلات عالی نداشتم ولی خواندن و نوشتن را بلدم. اگر وقت داشته باشم کتابهای مورد علاقه ام را مطالعه می کنم. برادرم پایم را به اینترنت باز کرده است به اندازه ای که مامانم (همان مادر جان خودمان) اجازه بدهد به این دنیای شگفت مجازی خیلی با احتیاط گشت و گذار می کنم. مهمترین دغدغه ام بهبودی وضعیت کشور عزیزم افغانستان می باشد زیرا آوارگی و غربت سخت تر از آن است که فکرش را بکنید. پس از وصل به اینترنت اولین کاری که می کنم جستجوی آخرین اخبار کشورم می باشد تا شاید خبری امید وار کننده ای را پیدا کنم که بهانه ای برای قناعت دادن مادرم جهت برگشت به کشورم باشد اما رسیدن به این آرزوی شیرین در این سه سالی که پا به اینترنت گذاشته ام هر روز دور تر از دیروز به نظر می رسد.
از همه شما دوستان عاجزانه می خواهم دعا کنید خدای مهربان آرزوی همه کسانی را که در انتظار دیدن وطن خود به سر می برند زودتر برآورده نماید.
وبلاگم موضوعی خاصی ندارد. در واقع اینجا پناهگاهی منه. وقتی خیلی دلم می گیره هرچه دل تنگم خواست از همه جا و همه چیز کپی می کنم تا کمی خودم را سرگرم کنم. خودم چیزی ندارم بنویسم. چه بنویسم؟ مثل خیلی ها نوشته های رمانتیک دیگرا رو بدون ذکر منبع کپی کنم که بازدید کنندگان فکر کنند مال خودمه؟ اصلا کی وقت می کنم چیزی بنویسم؟!
مطالب و عکس هایی را که کپی کرده ام جدی نگیرید بیشتر برای تمرین است. می خواهم ترفند های وبلاگ نویسی را یاد بگیرم. از همه مهمتر جنبه ای سرگرمی هم دارد تا دردهای عمیقی رو که از آوارگی و بیچارگی مردمم در دل دارم و احساس غربت و بی کسی را که در اثر بی غیرتی و بی کفایتی حاکمان و سیاست مداران کشورمان به من دست می دهد برای لحظه ای فراموش نمایم!
از همه ی دلای مهربون و پاکی که با نظرات مفید و دلگرم کننده شون برای بهترشدن مطالب وب، همکاری می کنند واقعا ممنونم و از توجه و تشویق تون حسابی خوشحال و امیدوار می شوم.
اگر مرا لینک کردید حتما خبرم کنید تا شما را نیز لینک کنم. بعضی کارای حرفه ی وبلاگ را داداشم(منظور همان برادر خودمان است) انجام می دهد. معلوم است که پیامهای نامربوط حذف می شود.
یاد داشت های تازه را در صفحه اول وبلاگ بیبینید.
ادامه...
آمار : 3185039 بازدید
Powered by Blogsky
خواندنی ترین داستان کوتاه
این داستان کوتاه را حتما بخوانید
منبع عکس گاوها: سایت برترین ها
بچه گاو به پدر بزرگش: پـدر بزرگ! آدمها مارا می کُشن، همه اعضای بدن مارا بی رحمانه می خورن. اما
خـر هارا هرگز نمی کشن و هیچ جای اعضای بدن شان هم نمی‌خورن . یعنی واقعا اونا اصلا خوردنی نیستن؟
چرا این همه اختلاف؟
گاوه پدر بزرگ به بچه اش: پســـرم! اونها به مزرعه دارها ســواری
میدهند سواری!!، پس زنده می‌مانند، یادت باشه، راز زنده ماندنِ در مزرعه اینه!!
عکس جنبه ای تزئینی دارد از سایت: persianpet
امیدوارم از این داستان به خوبی درک کرده باشید که چرا عمر عقاب کوتاه و عمر کلاغ دراز است!!
چرا برخی افراد بی کفایت با آنکه لیاقتی هم ندارند اما از لیست پستهای مهم دولتی هر گز حذف نمی شوند ممکن است جا بجاشدنی باشند اما هرگز گم شدنی نیستند اما برخی افراد با تمام لیاقتی که دارند همچنان در آرزوی یافتن کاری ساده در یک اداره ای کوچک می مانند!
اکنون جادارد این شعر نغز حافظ شیرازی را نیز ضمیمه داستان کنیم:
دولت از مرغ همایون طلب و سایه ای او *** زانکه با زاغ و زغن شهپر دولت نبود
چون طهارت نبود کعبه و بتخانه یکیست*** نبـود خیــر درآن خانه که عصمت نبود
خیره آن دیده که آبش نبرد گریه عشـق*** تیره آن دل که در او شمع محبت نبود
منبع: یاد داشت عبد الله بیدار در سایت جاغوری یک
سلام به شما
وبلاگ زیبای دارید مخواستم لینک ات کنم اگر خواستی خبرم بده ممنون می شم
دلم برای گاوا سوخت تا حالا ندیده بودم چجوری گاو میکشن آخییی نگا چجوری آویزونشون کردن
سلام وب یرمحتوایی داری تبریک
خر خرهست چه سواری دهدچه ندهددرهر دوصورت گوشتش خوردنی نیست این که توبعضی ازادارات آدمای بی لیاقتی سرکارنددلیلی نمی شه که بگیم بالیاقتابیرونن
بابارش باران همه ی یرندگان به دنبال سریناهند اماعقاب بربالای ابرهایروازمی کندبلندی اندیشه هاوشجاعت یروازتفاوت راایجاذمی کند
سلام دوست عزیز واقعا وب جالبی داری استفاده کردم مطالبت قابل خواندن بود
مرسی
منتظر حضورت هستم
بسیار بسیار زیبا و قابل تامل